W XXI Niedzielę Zwykłą Kościół zwraca się do Boga z prośbą: „daj swojemu ludowi miłować to, co nakazujesz i pragnąć tego, co obiecujesz, abyśmy wśród zmienności świata tam wznieśli nasze serca, gdzie są prawdziwe radości”. W prośbie tej zawarta jest bardzo istotna sugestia dla nas, że miłowanie przykazań Bożych i pragnienie Bożych obietnic stanowi najlepszą drogę do właściwego ukierunkowania serca ku prawdziwym radościom.
Autor Listu do Hebrajczyków wzywa nas wszystkich, niezależnie od kondycji i formy, w jakiej się znajdujemy: „Mając dokoła siebie takie mnóstwo świadków, zrzuciwszy wszelki ciężar, a przede wszystkim grzech, który nas łatwo zwodzi, biegnijmy wytrwale w wyznaczonych nam zawodach”.
Liturgia XIX Niedzieli Zwykłej skupia naszą uwagę na temacie obiecanego nam przez Boga dziedzictwa, a bardziej precyzyjnie rzecz ujmując, podpowiada nam kroki ku dostąpieniu łaski obiecanego nam dziedzictwa.
W XVIII Niedzielę Zwykłą Kościół na całym świecie zwraca się do Boga z trzema istotnymi prośbami:
Liturgia XIII Niedzieli Zwykłej zwraca nam uwagę na konkretne postawy warunkujące nasze życie w światłości Pana. Mowa jest o potrzebie radykalizmu w akceptacji i wypełnianiu Bożego słowa, potrzebie trwania w wolności i postępowania według Ducha.
